წინასაარჩევნო პერიოდში ყოფილი პრემიერ მინისტრი ბიძინა ივანიშვილი რეგიონული მედიის წარმომადგენლებთან მართავს შეხვედრებს და მიმდინარე პოლიტიკურ მოვლენებსა და წარსულში მომხდარ ფაქტებზე საკუთარ მოსაზრებებს გამოხატავს. ეხმარება თუ არა ბიძინა ივანიშვილი, რეგიონულ მედიასთან შეხვედრებით, საზოგადოებას, რომ არჩევნებზე სწორი გადაწყვეტილება მიიღოს; რა გავლენა აქვს მას 2016 წლის საპარლამენტო არჩევნებზე; გააჩნია თუ არა „ქართულ ოცნებას“ პარლამენტში უმრავლესობით მოსვლის შანსები; რომელი პოლიტიკური ძალები შეიძლება მოხვდნენ მმართველი პარტიის გარდა უმაღლეს საკანონმდებლო ორგანოში; არის თუ არა სწორი „ქართული ოცნების“ მმართველობის 4 წლისთავზე „ქართული ოცნების“ და ბიძინა ივანიშვილის მხრიდან, ისევ „ნაციონალურ მოძრაობაზე“ საუბარი; რამდენად რეალურია ხელისუფლების წინასაარჩევნო დაპირებები - ამ და სხვა საკითხებზე Guardian.ge ექსპერტ გია ხუხაშვილს ესაუბრა.

Guardian.ge: თქვენი აზრით, რა გავლენა აქვს ყოფილ პრემიერ მინისტრ ბიძინა ივანიშვილს 2016 წლის საპარლამენტო არჩევნებზე და რა გავლენა ჰქონდა 2012 წელს?

გია ხუხაშვილი: ვფიქრობ, გადამწყვეტი გავლენა აქვს, იმიტომ რომ ის არის ძალის ცენტრი უდავოდ. ადამიანებს ის მოსწონთ თუ არ მოსწონთ, ამის მიუხედავად, უცნაურ რაღაცას გეტყვით, მაგრამ ის, ფაქტობრივად, „ქართულ ოცნებაში“ არის პარტიული სტაბილურობის ერთადერთი გარანტი, იმიტომ რომ იქ სხვა ლიდერი უბრალოდ არ არსებობს, ვერ გაზარდა „ქართულმა ოცნებამ“ ვერც ერთი ლიდერი. ასევე, თუნდაც, სახელმწიფოებრივი სტაბილურობის ერთადერთი გარანტიაა, იმიტომ რომ ადამიანი, რომელსაც შეუძლია რეალური სისტემური გადაწყვეტილებების მიღება და მისი განხორციელება, ეს არის ბიძინა ივანიშვილი. სხვა ასეთი „ქართულ ოცნებაში“ არავინ არ არის.

2012 წელთან შედარებით, გავლენის თვალსაზრისით, არა მგონია ბევრი რამე შეცვლილიყო. შეიცვალა რეიტინგის თვალსაზრისით. მისი გავლენა 2012 წელს თუ იყო მთლიანად პოზიტიური, ანუ მისი გავლენა შესაბამისი იყო მის რეიტინგთან, ახლა მისი გავლენა აბსოლუტურ შეუსაბამობაშია საზოგადოების მხრიდან მის აღქმასთან. დიდი ნაწილი ამ გავლენის გადავიდა ნეგატივში. ადამიანები აღიარებენ, რომ მას აქვს გავლენა, მაგრამ აღარ მოსწონთ ის უკვე ანუ უარყოფითად აფასებენ. ადრე ეს ყველაფერი იყო პოზიტიური, ანუ გავლენა და რეიტინგი იყო შესაბამისობაში, ახლა აბსოლუტური აცდენაა.

G: ყოფილმა პრემიერმა განაცხადა, რომ 4 წლის შემდეგ ნაკლებად აქტიური იქნება, რადგან საზოგადოება იქნება უფრო აქტიური და კარგად გააცნობიერებს ვის და როგორ მისცეს ხმა. როგორ შეაფასებთ ბიძინა ივანიშვილის ამ განცხადებას და რას ფიქრობთ, რამდენად ეხმარება ყოფილი პრემიერი საზოგადოებას, რომ სწორი გადაწყვეტილება მიიღოს არჩევნებზე?

გ.ხ: არ ვფიქრობ, რომ მისი აქტიურობა იმ ფორმით, რა ფორმითაც ის ამას აკეთებს, რამენაირად ხელს უწყობს სწორი არჩევანის გაკეთებას, იმიტომ რომ ჩემი აზრით, მას მაინც უნდა ჰქონოდა მცდელობა, როგორც ძალის ცენტრს, როგორც ავტორიტეტს, პოზიტიური კამპანია ეწარმოებინა და ასე, რომ ვთქვათ, ესაუბრა მომავალზე, მომავალ კეთილდღეობაზე, რასაც ელოდება მისგან ხალხი, მაგრამ სამწუხაროდ, მისი ეს ციკლი უფრო ნეგატივზეა ორიენტირებული ანუ სხვა პარტიების და პერსონების განქიქებაზე, რასაც ბუნებრივად მოჰყვება იქიდანაც შესაბამისი რეაქცია და აი, ამ ნეგატიურ ფონს ქმნის, რაც ისედაც არ აკლია ჩვენს პოლიტიკურ სინამდვილეს. შესაბამისად, არ მგონია, რომ მისი ეს კამპანია წაადგებოდეს ან ქვეყანას ან „ქართულ ოცნებას“ ან თუნდაც მის ავტორიტეტს. ჩემი აზრით, მისი ავტორიტეტიც ზიანდება აი ამ ფორმით კომუნიკაციის გამო, რა ფორმითაც მან აირჩია, რომ ეს გაეკეთებინა. აბსოლუტურად უცნაური ფორმაა, როგორც ტექნიკური თვალსაზრისით, ასევე შინაარსობრივი თვალსაზრისით.

G: ანუ თქვენ ამბობთ, რომ ბიძინა ივანიშვილის რეგიონული მედიის წარმომადგენლებთან შეხვედრები სარგებლის მომტანი არ იქნება „ქართული ოცნებისთვის?

გ.ხ: არ ვამბობ რომ შეხვედრები არ იქნება სარგებლის მომტანი. უბრალოდ, ტექნიკურად აბსოლუტურად ალოგიკური ფორმაა, იმიტომ რომ რეგიონებში სიარულს აზრი აქვს მხოლოდ იმ შემთხვევაში, თუ შენ ხალხთან, ცოცხალ ადამიანებთან გაქვს კომუნიკაცია. თუ შენ ასეთ კომუნიკაციაზე უარს აცხადებ და საზოგადოებასთან კომუნიკაცია გაქვს ტელეეკრანების მეშვეობით, მაშინ ჩნდება მარტივი კითხვა - რა აზრი აქვს რეგიონებში მოგზაურობას, თუ შენ ტელეეკრანიდან ელაპარაკები ადამიანებს?! შეეძლო თბილისში მჯდარიყო სტუდიაში და თუნდაც, ნიუ-იორკში, შედეგში რა იცვლებოდა?! - არაფერი. რეგიონული ჟურნალისტები დიდი სიამოვნებით ჩამოვიდოდნენ თბილისში. აი, ამ ვოიაჟებს და მოგზაურობას რეგიონებში რა დანიშნულება, რა ფუნქცია აქვს უბრალოდ გაუგებარია, მით უმეტეს, რომ ხშირ შემთხვევაში უწევს რაღაც დისკომფორტის განცდა და ასე ვთქვათ, ხალხთან კომუნიკაციაზე უარის თქმა და უკანა კარიდან გამოსვლა. რა აზრი ჰქონდა ამ ფორმატს?!

გარდა ამისა, გადაცემების სტილისტიკიდან და შინაარსიდან გამომდინარე, როდესაც ის, ძირითადად, პარტიებზე ლაპარაკობს და, მათ შორის, ისეთ პარტიებზე და პიროვნებებზე, რომელთაც რეიტინგის თვალსაზრისით პულსი არ ესინჯებოდათ, ნუ ახლა ეს საერთოდ ლოგიკას მოკლებულია. ნეგატიურ კამპანიას რატომ ატარებს?!

G: როგორ ფიქრობთ, ნაკლებად აქტიური იქნება 4 წლის შემდეგ როგორც ამას თვითონ ამბობს?

გ.ხ: არ ვიცი, პოლიტიკაში ასეთი პროგნოზის გაკეთება ვინმეს შეეძლოს. ვფიქრობ, ეს მისი სურვილია. დარწმუნებული ვარ, მას ასე უნდა ნამდვილად, მაგრამ რეალურად რა მდგომარეობა იქნება 4 წლის შემდეგ, არავინ არ იცის. პოლიტიკას აქვს ერთი უნივერსალური წესი: პოლიტიკაში არასოდეს არ უნდა თქვა კატეგორიულად არა, იმიტომ რომ გარემოებებმა შეიძლება საწინააღმდეგო მიმართულებით გიბიძგოს. არ ვთვლი, რომ დღეს ასე დაბეჯითებით შეიძლება ამაზე საუბარი.

G: ყოფილი პრემიერი ამბობს, ქვეყანას არ მართავს, თუმცა მისი განცხადებები ყოველთვის სხვა რამეზე მეტყველებს.

გ.ხ: მისი საუბარი უარყოფაა ამ გზავნილის. სხვათა შორის, ეს ორმხრივ ხასიათს ატარებს. ბოლო შემთხვევაც, რომ გავითვალისწინოთ, როდესაც „რესპუბლიკელებმა“ თქვეს უსუფაშვილისთვის პრემიერ მინისტრობის შეთავაზებაზე, აქ ჩნდება კითხვა „რესპუბლიკელებისადმი“ ბუნებრივია. მათთან იმიტომ გამიჩნდა კითხვა, რომ თუ ისინი მუდმივად გვმოძღვრავენ მთელ საქართველოს ინსტიტუციურ მართვასთან დაკავშირებით, 2015 წელს ბიძინა ივანიშვილთან მოლაპარაკებებს რომ აწარმოებდნენ, რა სტატუსით იჯდა ამ მოლაპარაკებებზე ბიძინა ივანიშვილი, რომელიც ფორმალურად ჩვეულებრივი მოქალაქე იყო?! რატომ მიდიოდნენ ასეთი ტიპის მოლაპარაკებებზე მასთან?! ეს რაც შეეხება „რესპუბლიკელებს“. იგივე კითხვა მაქვს ბიძინა ივანიშვილთან. ბიძინა ივანიშვილმა ამაზე საპასუხოდ ის კი არ თქვა რანაირად უნდა ეწარმოებინა მოლაპარაკებები, როდესაც ეს უფლებამოსილებები არ ჰქონდა, მან, ფაქტობრივად, ირიბად დაადასტურა ეს საუბრები და უარყო ერთადერთი, რომ უსუფაშვილისთვის არ შეუთავაზებია პრემიერ მინისტრობა. თუმცა, თავისთავად ის, რომ ასეთი მოლაპარაკებები ვერ შედგებოდა მისი სტატუსიდან გამომდინარე, ეს აზრადაც არ მოსვლია და ამის უარყოფა არ მოგვისმენია ჩვენ მისი მხრიდან.

G: ბიძინა ივანიშვილმა განაცხადა, რომ მისი მეორე არჩევანია ,,თავისუფალი დემოკრატები“ და „რესპუბლიკური პარტია“. რაზე უნდა მიგვანიშნებდეს ეს განცხადება, იმის ფონზე, რომ ყოფილი პრემიერი არც ერთი პარტიის კრიტიკას არ ერიდება?

გ.ხ: მეორე არჩევანი ბიძინა ივანიშვილის შემთხვევაში ძალიან პირობით ხასიათს ატარებს. ეს არაფრის მთქმელი გამონათქვამებია, იმიტომ რომ „ქართული ოცნება“ ბუნებაში არსებობს. ისეთი გარემოება, რის გამოც „ქართულ ოცნებას“ ბიძინა ივანიშვილმა მხარი არ დაუჭიროს, ესეთი გარემოება თეორიულადაც არ არსებობს. შესაბამისად, მეორე არჩევანზე საუბარიც აზრს კარგავს. ის, რომ გარკვეულ რევერანსს აკეთებს კი ბატონო, მაგრამ ეს არის რევერანსი და არანაირ პოლიტიკურ შინაარსს არ ატარებს.

G: მან ასევე თქვა, რომ აშკარად პრორუსული კვალი დაედო დღეს „მრეწველებს“, შესაბამისად, ფავორიტებში „რესპუბლიკელებისა“ და „დემოკრატების“ გვერდით ვეღარ დაასახელებდა. რაზე მეტყველებს ივანიშვილის ეს განცხადება - იმაზე რომ დასავლური ორიენტაცია უფრო პრიორიტეტულია ახლა ხელისუფლებისთვის, თუ იმაზე რომ წინასაარჩევნოდ მსგავსი გზავნილების გაჟღერება მომგებიანია?

გ.ხ: ვფიქრობ, რომ კი ბატონო ეს კარგია, როცა ამბობს ამას ერთის მხრივ, მაგრამ მეორეს მხრივ, ამას ჩვენ არ გვეუბნება, ამას ეუბნება უცხოელებს, იმიტომ, რომ გასაგებია, რომ „ქართული ოცნებისთვის“ დღეს ძალიან მნიშვნელოვანია არჩევნების ლეგიტიმაცია, აღიარება არჩევნების შედეგების უცხოელების მხრიდან. შესაბამისად, „ქართული ოცნება“, მიუხედავად იმისა, რეალურად რას ფიქრობს, შეეცდება, რომ მკვეთრად გამოხატული პროდასავლური გზავნილები აგზავნოს მუდმივად, თუმცა, რეალურად რამდენად მკვეთრია ეს პოზიცია, არ ვიცი. ეს უფრო მგონია, რომ წინასაარჩევნოდ პოლიტიკური განცხადებებია.

G: 4 წლის შემდეგ „ქართული ოცნება“ და ყოფილი პრემიერი ბიძინა ივანიშვილი, საზოგადოებას ისევ „ნაციონალური მოძრაობის“ მმართველობის პერიოდს ახსენებენ. მაგალითად გოგა ხაინდრავას ფილმიც კმარა, რომელიც ბიძინა ივანიშვილის დაკვეთით გადაიღეს და რომელიც მისი თქმით, წინასაარჩევნო პერიოდში სწორედ იმიტომ გადის ტელეეკრანებზე, რომ საზოგადოებას ყოფილი ხელისუფლების საქმიანობის შესახებ „მახსოვრობა აღუდგეს“. არის თუ არა სწორი „ქართული ოცნების“ მმართველობის 4 წლისთავზე ისევ „ნაციონალურ მოძრაობაზე“ საუბარი და როგორ მოქმედებს ეს საზოგადოებაზე?

გ.ხ: ეს არაადეკვატურია. ამ თემაზე აპელირება აბსოლუტურად არაადეკვატურია. ამაზე შეიძლება, აპელირებდეს ოპოზიციური პარტია. ხელისუფლება ვიღაცის დანაშაულზე კი არ უნდა ლაპარაკობდეს და ფილმებს კი არ უნდა იღებდეს მარტო. ფილმის გადაღებაც შეიძლება მაგრამ მთავარი, რაც უნდა გააკეთოს - დამნაშავე უნდა დააპატიმროს. ხელისუფლებას ჩვენ იმიტომ ვირჩევთ, რომ დამნაშავე იჯდეს ციხეში და წესიერ ადამიანს ნორმალურად სუნთქვის საშუალება ჰქონდეს. ხელისუფლებამ ნაცვლად იმისა, რომ სამართალი დაამკვიდროს ამ ქვეყანაში, 4 წლის თავზე გველაპარაკება რაღაც დანაშაულზე, რაც, ფაქტობრივად, იმის აღიარების ტოლფასია, რომ ის არ არის ხელისუფლებაში. ხელისუფლება, რომელიც დანაშაულზე ლაპარაკობს და ამ დანაშაულისთვის ვერავის ვერ სჯის, იმას ძალიან პირობითად შეიძლება ხელისუფლება ეწოდოს.

G: ამასთან გკითხავთ, „ქართული ოცნების“ დაპირებების შესახებ, ხელისუფლების წარმომადგენლები და ასევე ბიძინა ივანიშვილი წინასაარჩევნო პერიოდში განსაკუთრებულ აქცენტს მომავალ წლებზე აკეთებენ და ხალხს ჰპირდებიან, რომ მომავალი წლები აუცილებლად იქნება შედეგის მომტანი. რამდენად რეალურია ეს დაპირება და თქვენი აზრით, ენდობა თუ არა საზოგადოების ნაწილი „ქართულ ოცნებას“ განვლილი 4 წლის შემდეგ?

გ.ხ: ხელისუფლების დაპირება ყოველთვის არადამაჯერებელია, იმიტომ რომ ყოველთვის ისმება კითხვა - თუ ასეთი კარგი გეგმები გაქვს, დაიწყე რა ხელისუფლება ხომ შენს ხელშია, რატომ ელოდები არჩევნებს?! ამიტომ არადამაჯერებელია. ხელისუფლების დაპირებებს ყოველთვის აქვს ბევრად ნაკლები ფასი, ვიდრე თუნდაც, ოპოზიციური პარტიის, იმიტომ რომ ოპოზიციურ პარტიას ყოველთვის შეუძლია თქვას, რომ მე ამას გავაკეთებ მაგრამ მე არ ვარ ხელისუფლებაში. ხელისუფლებას რა არგუმენტი აქვს?! ხელისუფლება როდესაც ამბობს, რომ მე შევქმნი ორასი ათას ადგილს, ხო შეუძლია ამომრჩეველი მიუტრიალდეს და უთხრას: შე კაი ადამიანო არჩევნებს რატომ ელოდები თუ რამის შემქმნელი ხარ, დაიწყე ბარემ, რატომ არ იწყებ?! ე.ი შანტაჟს მიწევ, რომ თუ ხმას არ მოგცემ ისე არ შეცვლი. ანუ ხელისუფლების პირდაპირი ფუნქცია რაც არის, იმას ჰპირდებიან. რაც მისი პირდაპირი ფუნქციაა - ამას დაპირებები არ უნდა, ამას კეთება უნდა.

G: ხელისუფლების წარმომადგენლები აცხადებენ, რომ „ქართული ოცნება“ დიდი უმრავლესობით შევა პარლამენტში, იმავეს ამბობს ყოფილი პრემიერიც.

გ.ხ: „ქართული ოცნება“ არის ერთადერთი ძალა, რომელსაც აქვს გამარჯვების შანსი. სხვა პარტიებს გამარჯვების შანსი არ აქვთ. პირველი ადგილი „ქართული ოცნებისთვის“ გარანტირებულია. ერთადერთი კითხვა რაც ისმება არის, ის, რომ ეს პირველი ადგილი საკმარისი იქნება თუ არა იმისთვის, რომ პოლიტიკური პარტნიორების გარეშე შეძლოს უმრავლესობის დაკომპლექტება. ეს არის მთავარი კითხვა ამ არჩევნებზე. ამ კითხვაზე პასუხი მე არ მაქვს, იმიტომ რომ გადაუწყვეტელი ამომრჩევლის რაოდენობა არის კრიტიკული. დღეს გადაუწყვეტელი ამომრჩეველი არის უფრო მეტი, ვიდრე ყველა პარტიის ერთად ჯამურად მხარდამჭერი.

G: „ქართული ოცნების“ გარდა ვის აქვს პარლამენტში მოხვედრის შანსი?

გ.ხ: შანსი აქტივობიდან გამომდინარეა, თუ როგორი აქტივობა ექნებათ არჩევნებზე. დასახელებით ვერ დავასახელებ. მიუხედავად იმისა, რომ არჩევნებამდე ძალიან ცოტა დრო დარჩა, ვითარება ძალიან ბუნდოვანია. ბუნდოვანია იმიტომ, რომ გადაუწყვეტელი ამომრჩეველი ვერ ყალიბდება არჩევანზე. არ მოსწონს არც ერთი პარტია. ამბობს, რომ მას ჰყავს ცუდი ხელისუფლება და უარესი ოპოზიცია, შესაბამისად, ის არის დაბნეული. საბოლოო ჯამში, რაზე ჩამოყალიბდება ამომრჩეველი ვერ გეტყვით.