გერმანიის ყველა, 299 საარჩევნო ოლქიდან მონაცემები ცნობილია და კანცლერ ანგელა მერკელის „ქრისტიან-დემოკრატიული კავშირი“ და მისი ბავარიული შვილობილი „სოციალ-ქრისტიანული კავშირი“ პირველ ადგილზე არიან და გერმანიის ნაციონალურ არჩევნებში ხმების 33% მიიღეს, მაგრამ პირველად, მეორე მსოფლიო ომის შემდეგ, ნაციონალისტები - ულტრა-მემარჯვენეები ბუნდესტაგში შევიდნენ, თან პარლამენტში მოხვედრილ 6 პარტიას შორის დეპუტატების რაოდენობით მესამე ადგილი დაიკავეს, ამომრჩეველთა თითქმის 13%-იანი მხარდაჭერით.

მეორე ადგილზე მერკელის პოლიტიკური ძალის მთავარი მეტოქე, ევროპული პარლამენტის ყოფილი პრეზიდენტის, მარტინ შულცის „სოციალ-დემოკრატიული პარტია“ გავიდა, ამომრჩეველთა 20.5%-ით, მაშინ როცა „მწვანეებმა“ და „მემარცხენეებმა“ იგივე პროცენტი მიიღეს, რაც 2013 წელს, თითოეულმა 8.9 და 9.2 პროცენტი, შესაბამისად, ხოლო წინა არჩევნებზე 5%-იან ბარიერს მიღმა დარჩენილი პრო-ბიზნესის „თავისუფალი დემოკრატების პარტიამ“ მნიშვნელოვან წამრატებას მიაღწია და ხმების 10.7% მიიღო.

მხარდამჭერებისადმი მიმართვისას, მერკელმა განაცხადა, რომ იგი „უკეთეს შედეგს“ მოელოდა. მან „საოცარი გამოწვევების“ შესახებ ისაუბრა, აღნიშნა, რომ „დარწმუნებულია“, ქრისტეშობისთვის გერმანიას ახალი მთავრობა ეყოლება.

მეორე ადგილზე გასული „სოციალ-დემოკრატიული პარტიის“ ლიდერი მარტინ შულცი, რომელიც გერმანიის პოლიტიკაში აქტიურად ჩაბმამდე ევროპული ევროპარლამენტის პრეზიდენტი იყო, მადლობას უხდის მხარდამჭერებს და პარტიის თანამშრომლებს, და ყველა კანდიდატს, განსაკუთრებით კი ახალგაზრდა სოციალისტებს და აცხადებს, რომ იგი პარტიის თავმჯდომარის პოსტზე დარჩება.

მან აღნიშნა, რომ მისი პარტია მონაწილეობას არ მიიღებს კოალიციურ მთავრობაში და ოპოზიციაში იქნება. „ეს მთავრობა არ აირჩიეს და შენ, კანცლერო, ყველაზე დიდი წაგებული ხარ“, განაცხადა შულცმა.

მე-3 ადგილზე გასულმა ულტრა-მემარჯვენეების, „ალტერნატივა გერმანიისთვის“ ლიდერმა ფრაუკე პეტრიმ კი „თვითერზე“განაცხადა, რომ გერმანიამ „შეუდარებელი პოლიტიკური მიწისძვრა“ განიცად. ამავე პარტიის თანათავმჯდომარემ, ალექსანდერ გაულანდმა კი თქვა, რომ „ბრძოლა არ დასრულებულა“.